- Model/nr seryjny/wiek: ИЖ-40 / 8809186 / 1988 (1985-90)
- Zakłady Mechaniczne w Iżewsku (Izhmeh), ZSRR
- Długość całk./lufy/linii cel.: 400 / 220 / 212 mm, Waga katalog/pomiar: 1310 g
- Kaliber: 4.5 mm (.177), lufa gwintowana, 6 bruzd (1 do 1)
- Eavg katalog/pomiar: ~3,75 / 3,51 J, Vavg katalog/pomiar: ~125 / 118,5 m/s
- Śrut: Masquito 4.50 mm/ 0.48 g, siła nacisku spustu 600-900 g
- Przyrządy celownicze: otwarte, muszka stała i szczerbinka VH
- Osada/rękojeść: polimer
- Własność: Potop FKW, https://wiatrowkizbieracza.home.blog
Legendarny IL-40. Rok produkcji tego egzemplarza to 1988 rok. Został on opracowany w 1984 roku i był całkowicie oryginalnym pistoletem Iżewsk. Pierwszy radziecki pistolet pneumatyczny własnej konstrukcji, produkowany masowo od 1985 roku. Produkcja z tego roku oznaczona pięcicyfrowym numerem seryjnym z poprzedzającym go prefiksem M. Późniejsze egzemplarze posiadaja już siedmiocyfrowy numer seryjny bez prefiksu a pierwsze dwie cyfry oznaczają rok produkcji. Wczesne egzemplarze posiadają lufy dwunasto bruzdowe, późniejsze już sześciobruzdowe. Oznakowanie modelu wczesnej produkcji jest z tyłu wraz z tarczą i strzałą natomiast późniejszych jyż bez tarczy i strzały. . Pistolet posiada blokadę spustu uniemożliwiając naciśnięcie spustu przy otwartej lufie. Kostka lufy ścięta jest pod kątem 5° co powoduje lepszy kontakt z tubusem i nie uszkadza uszczelki. Chwyt zbyt cienki (jak dla mnie) co w sumie ze zbyt dużym naciskiem spustu powoduje opadanie lufy.
Nacisk spustu podobno mieści się w zakresie 600÷900 g. Spust w tym egzemplarzu ma około 1500 g co sprawia że strzelanie nie należy do przyjemnych a celność wymaga długotrwałego treningu. Podobnie jak Łucznik Kl.170 (Wz.1970 wg wojskowego oznaczenia). Uzyskane skupienie na 10m, fi 40,49 mm (średnica okręgu mieszczącego wszystkie przestrzeliny), również znacząco od niego nie odbiega.
Warsztat zbieracza 